Home - Doe mee - Campagnes - De strijd tegen de voedselcrisis

Zij strijdt

Nalishebo leefde met haar gezin van de opbrengsten van haar land. Door extreme droogte kunnen ze niets meer oogsten. Ook voedsel kopen is onbetaalbaar geworden. © Fredrick Ntoka/ActionAid
Jarenlang lazen we goed nieuws: het aantal mensen met honger daalde! Maar door toenemende ongelijkheid, conflicten en klimaatverandering, neemt honger weer toe. 
In Zambia hebben 2,3 miljoen mensen onvoldoende toegang tot voldoende eten en schoon drinkwater. Door aanhoudende droogte kunnen er geen gewassen verbouwd worden.
Net als in veel andere landen zijn vrouwen in Zambia verantwoordelijk voor de voedselproductie en andere zorgtaken, zoals water halen. Mindere en onvoorspelbare neerslag maken deze taken alleen maar zwaarder. Steun je vrouwen in hun strijd tegen de voedselcrisis? >>

Feiten en cijfers in Zambia

  • 63%

    van de bevolking leeft onder de armoedegrens

  • 2,3 mln

    Zambianen hebben onvoldoende toegang tot voedsel en schoon drinkwater

  • 8 op de 10

    vrouwen in ontwikkelingslanden werken op het land

Vrouwen hardst geraakt

Extreme droogtes en stormen – zoals Idai in 2019 – worden steeds erger en ook frequenter. Vooral vrouwen worden hier hard door geraakt, aangezien zij verantwoordelijk zijn voor het leeuwendeel van de voedselproductie: 8 op de 10 vrouwen in ontwikkelingslanden werken op het land. Een deel van hun oogst wordt door het gezin gebruikt en een deel wordt op de markt verkocht. Van de opbrengst kunnen kinderen naar school of kan er geïnvesteerd worden in nieuwe landbouwmiddelen.

Geen gelijkwaardige positie

Vrouwen zoals Nalishebo werken op het land, gaan naar de markt en zorgen voor het huishouden. Hiervoor is nauwelijks erkenning en het ontbreekt vrouwen aan een gelijkwaardige positie. Zij kunnen vaak geen aanspraak maken op eigendomsrecht, landbouwtraining en andere noodzakelijke middelen om droogte de baas te kunnen.

Landrechten slecht geregeld

Voor veel vrouwen is kleinschalige landbouw van levensbelang, want het is de bron van voedsel. Toch worden hun rechten, zoals het recht op land, slecht beschermd. Vrouwen krijgen vaak geen (goede) landbouwgrond toegewezen en eigendom en erfrecht van land is in veel landen slecht geregeld. Door de groeiende vraag naar vruchtbare landbouwgrond worden lokale boeren steeds vaker van hun land gejaagd. Vaak zonder inspraak of compensatie. Betere landrechten voor vrouwen en gemeenschappen zijn cruciaal voor de aanpak van honger en armoede.

Ongelijkheid neemt toe

Door de klimaatcrisis neemt ongelijkheid eveneens toe. Tussen mannen en vrouwen, maar ook tussen rijke landen, die het meest hebben bijdragen aan klimaatverandering, en de landen die er het hardst door worden getroffen.

Geef voor vrouwen zoals Nalishebo >>

Patricia Musweu: “Mijn kinderen huilen elke middag omdat ze honger hebben.”

Patricia woont in het westen van Zambia, waar ze te maken hebben met grote voedseltekorten door aanhoudende droogte. “Meestal eten we één maaltijd per dag,” vertelt ze. “Mijn kinderen huilen elke dag omdat ze honger hebben. Ik kan ook mijn buren niet om hulp vragen, want die hebben hetzelfde probleem.”

Volgens Patricia overwegen veel vrouwen uit haar gemeenschap om naar Namibië te trekken, op zoek naar werk. Zo kunnen ze geld verdienen om voedsel te kopen. Dat is echter een gevaarlijke reis, geweld ligt op de loer. “Het klimaat is zo anders dan vroeger, mijn familie en de hele gemeenschap merken het elke dag opnieuw. We kunnen niet meer leven van onze landbouw.”

© David Mwanamambo/ActionAid

Dit doet ActionAid

ActionAid zet zich samen met lokale partners en gemeenschappen in om honger tegen te gaan. Dat doen we door onder andere:

  • training te geven aan vrouwen over klimaatbestendige landbouwtechnieken, zodat hun oogsten beter bestand zijn tegen extreem weer.

  • samenwerkingen te stimuleren binnen en tussen vrouwengroepen, zodat vrouwen gezamenlijk in staat zijn hun rechten, zoals recht op land, op te eisen.

  • voorlichting te geven over het belang van vrouwenrechten. Hier wordt de hele gemeenschap bij betrokken, want alleen door samen te werken kunnen we werken aan een gelijkwaardige positie voor vrouwen.

  • op lokaal, nationaal én internationaal niveau campagne te voeren voor een duurzamer klimaatbeleid en beschermende maatregelen voor mensen in ontwikkelingslanden.