Het is geen nieuws dat vrouwen wereldwijd nog steeds minder kansen krijgen dan mannen. Hoewel er in afgelopen jaren stappen zijn gezet op het gebied van vrouwenrechten, heeft de huidige coronacrisis geleid tot een forse terugslag op dit gebied. Geweld, schooluitval en werkloosheid zijn enorm toegenomen. Vrouwen zijn ook nog steeds zwaar ondervertegenwoordigd in leidinggevende functies en aan beslissingstafels. Vooral daar waar het beslissingen betreft die juist hen aangaan, is dat extra wrang.
Jonge vrouwen worden het hardst geraakt door de pandemie. Zo verloor één op de drie jonge straatverkoopsters of schoonmaaksters in Nairobi haar baan door corona. Dat zou hier niet zo’n gigantisch probleem zijn, maar wist je dat daar vaak geldt: een dag niet gewerkt is een dag niet gegeten?
Alle meisjes en vrouwen hebben recht op vrijheid en een toekomst! Steun hen nu >>
Velen zeggen dat de coronacrisis ons allemaal raakt. Toch zien wij dat nét even anders. We zitten dan misschien wel allemaal in dezelfde storm, maar sommigen zitten op een comfortabel cruiseschip en anderen op een stuk drijfhout. Deze crisis legt de grote kwetsbaarheid van jonge vrouwen nog pijnlijker bloot. Zij krijgen nu te maken met meer geweld, schooluitval en werkloosheid. En dat zonder overheidssteun.
Enkele jaren geleden startte ActionAid het Young Urban Women Project in vier landen: Kenia, Ghana, Zuid-Afrika en India. Het doel is om meer dan 6000 jonge vrouwen tussen de 15 en 29 jaar te bewegen zich aan te sluiten bij een lokale vrouwenbeweging. Daar leren zij hoe ze collectief op kunnen komen voor hun belangen op bestuursniveau. Want kennis is macht en hoe beter jonge vrouwen hun rechten kennen, hoe beter ze hiervoor op kunnen komen. Uiteindelijk heeft de hele gemeenschap hier profijt van. Helaas staan de zeer positieve resultaten van het project onder druk door de crisis.
“Ik leid een groep van 25 jonge stadsvrouwen. We noemen onszelf de ‘Real Talkers’. Ons doel is om kwetsbare jonge moeders te bereiken en te steunen. Dat deden we al voor de pandemie en proberen we tijdens deze crisis voort te zetten. Elke week hebben we een bijeenkomst en identificeren we de meest kwetsbare huishoudens. We vragen wat ze nodig hebben en delen voedselpakketten en zeep uit. De meeste vrouwen uit de groep hebben zelf geen werk en inkomen meer. Zij knopen met moeite de eindjes aan elkaar.”