Home - Actueel - Noodhulp - Sleutelrol voor vrouwelijke riksja-chauffeurs tijdens coronacrisis

Sleutelrol voor vrouwelijke riksja-chauffeurs tijdens coronacrisis

Geweld tegen vrouwen is een groot probleem in India. In de stad Bhopal steunt ActionAid een crisiscentrum voor slachtoffers van geweld. De vrouwen die hier komen, krijgen hulp en begeleiding bij werk en onderdak. Tijdens de lockdown bezorgt het centrum ook voedselpakketten bij mensen in nood. De vrouwelijke riksja-chauffeurs – allen opgeleid door het centrum – spelen daarbij een belangrijke rol. Een van hen is Talat (28): “Nu is het mijn beurt om te helpen.”
 

Het opvangcentrum ligt in de Indiase deelstaat Madya Pradesh, waar de meeste gevallen van (seksueel) geweld worden gemeld. De vrouwen die hier komen krijgen medische, psychische en juridische hulp. Ook worden ze geholpen met het vinden van een baan en een veilig onderkomen. Vaak verliezen ze bij het verlaten van hun man namelijk de (financiële) steun van hun familie.

Veel personeelsleden bij Gauravi waren zelf ooit slachtoffer van geweld. Dat vergroot de band met vrouwen en meisjes die aankloppen voor hulp. Ook Talat (28) kreeg te maken met huiselijk geweld.

“Nu is het mijn beurt om te helpen”

Talat (28) uit India trouwde op haar zeventiende. Het huwelijk begon goed, maar al snel begon de mishandeling door haar man en zijn familie. Ook mocht ze nergens alleen naartoe, zelfs niet naar het toilet of bij haar moeder op bezoek. Uiteindelijk hielp die haar te ontsnappen. Talat kwam in contact met de Gauravi crisisopvang, waar ze hulp kreeg en de kans om een opleiding te volgen. Ze koos ervoor om de eerste vrouwelijke riksja-chauffeur in haar district te worden. Met een lening van Gauravi kocht ze een e-riksja, waarmee ze nu haar geld verdient en haar moeder onderhoudt.

Bij het uitbreken van de coronacrisis besloot Talat vrijwilligerswerk te doen voor Gauravi door met haar e-riksja voedselpakketten rond te brengen. “ActionAid en Gauravi zijn erg belangrijk in mijn leven. Toen ik hulp nodig had, gaven ze me vertrouwen en steun. Ik wil nu anderen helpen, net zoals ik zelf ooit ben geholpen.”

Tijdens de coronacrisis werkt het crisiscentrum samen met zeventien andere lokale organisaties. Ze leveren naar schatting 5000 tot 7000 voedselpakketten per dag, vooral aan minderheden en gemarginaliseerde groepen zoals prostituees, transgenders, moslims en daklozen. Sinds de lockdown is honger namelijk een urgente kwestie geworden in India. Dagloners en huiselijke hulpen – vrijwel altijd vrouwen – hebben bijvoorbeeld al weken geen inkomsten meer.

Door de lockdown ligt ook het openbaar vervoer in India stil. Talat en haar collega’s hebben daarom een cruciale rol bij de distributie van de voedselpakketten en het vervoeren van medewerkers en vrijwilligers, zodat ze (medische) hulp kunnen blijven bieden aan mensen in nood. Ook Lakshmi werkt als vrijwillige chauffeur voor Gauravi.

“Veel mensen in mijn omgeving hebben een gebrek aan alles”

“Mijn man wilde aanvankelijk niet dat ik ging werken als riksja-chauffeur,” vertelt Lakshmi uit Bhopal, India. “Maar na gepraat te hebben met de medewerkers van Guaravi, is hij me juist enorm gaan steunen. Ik heb een opleiding gevolgd via het centrum en met hun lening een e-riksja gekocht. Ook verzorgt Gauravi therapie voor mijn dochter, die lichamelijk gehandicapt is en niet kan lopen. Een enorme steun.”

Door de lockdown ligt haar werk nu nagenoeg stil, maar Lakshmi houdt haar rijvaardigheid op peil door vrijwilligerswerk te doen. “Veel mensen in mijn omgeving hebben een gebrek aan alles. Niet alleen aan voedsel, maar ook aan geld en medicijnen. Ik ken veel vrouwen die als huishoudelijke hulp werkten en nu zonder inkomen thuis zitten. Veel van hen zijn alleenstaand en hebben zorg voor kinderen. Zij hebben het momenteel echt heel moeilijk. Ik vertel hen over coronamaatregelen en breng voedselpakketten.”

Zelf draagt Lakshmi tijdens haar ritten steevast een mondkapje en ze raadt ook anderen aan dit te doen. Tegelijkertijd maakt ze zich zorgen over haar inkomsten. Ze vraagt zich af wanneer zij en andere vrouwen weer kunnen werken en geld verdienen. “Aanvullend op de lening heb ik al mijn spaargeld geïnvesteerd in de riksja. Nu ligt alles stil en voel ik me af en toe behoorlijk gefrustreerd, maar ik zie dat ook anderen hiermee worstelen. Dus er zit niks anders op dan te wachten op betere tijden.”