Leren en evalueren - ActionAid Nederland

Door de jaren hebben we veel bereikt, zie onze resultaten. Maar we vinden het minstens zo belangrijk om te reflecteren op wat er beter kan. Samen met onze partners en lokale gemeenschappen monitoren we de voortgang van activiteiten. Zo houden we de vinger aan de pols en kunnen we strategieën aanpassen als de situatie verandert. Om elkaar scherp te houden en kennis uit te wisselen, worden successen en uitdagingen organisatiebreed gedeeld.

Gezamenlijk reflecteren
ActionAid werkt volgens het participatory reflection and review process (PRRP). Bij aanvang, gedurende en na afloop van een project brengt ActionAid de mensen uit de gemeenschap en andere stakeholders bij elkaar om te reflecteren op de voortgang en uitdagingen rondom het project. Wat hadden we beloofd? Wat is hiervan terechtgekomen? Iedereen wordt uitgenodigd kennis te delen en verbeteringen aan te dragen. Vaak vindt hierbij uitwisseling plaats tussen mensen uit verschillende gebieden om van elkaar te leren, bijvoorbeeld wanneer een succesvol project ook in een andere regio kan werken. Of als gemeenschappen, die voor vergelijkbare uitdagingen staan, samen in actie willen komen.
Monitoring & Evaluatie
De voortgang op onze strategische doelen worden jaarlijks gemeten aan de hand van een aantal indicatoren. Dit geldt voor alle ActionAid landen. De indicatoren zijn kwantitatief (hoeveel vrouwen hebben toegang tot landbouwmiddelen) en kwalitatief (welke wetswijzigingen hebben geleid tot het terugdringen van honger). Het meten van outputs en outcomes gaat ActionAid goed af. Het meten van impact verdient extra aandacht (voor een campagne-organisatie is impact vaak lastig toe te kennen aan een eigen actie). In de nieuwe strategie-periode (2017-2028) wordt dit uiterst belangrijk.

Lessen uit 2016

Ons Human Right Defender programma gaf vrouwen in Kenia en Zuid-Afrika met succes de mogelijkheid om zich te verenigen en kennis uit te wisselen. We hadden echter duidelijker moeten vastleggen op welke wijze de vrouwen een stem zouden krijgen in de besluitvorming van overheden en bedrijven. Bovendien blijkt ons voornemen om vrouwen op invloedrijke posities te krijgen erg ambitieus. Dit kan zeker, maar heeft nog enkele jaren nodig;
In Sierra Leone bleek de door ons opgezette bibliotheek zo populair dat kinderen uit naburige dorpen er ook gebruik van gingen maken. De ruimte was al snel overvol. De bibliotheek probeert nu aan de vraag te voldoen door in de avonden ook open te gaan;
In Griekenland werkten we in de vrouwencentra aan psychologische opvang en voorbereiding op een doorreis in Europa. Maar al snel bleek dat we onze materialen en gesprekken moesten aanpassen op een nieuwe realiteit: een langdurig verblijf op Lesbos;
De mijnbouwindustrie in veel Afrikaanse landen in handen van (corrupte) regeringen en machtige bedrijven. Dat maakt het bijzonder moeilijk om lokale bewoners en het milieu te beschermen. Wij moeten (financieel) voorbereid zijn op een strijd met bewoners en activisten in een tijdperk waarin het maatschappelijk middenveld steeds minder ruimte krijgt;
Hoe succesvol onze Tax Justice campagne wereldwijd ook is, het mobiliseren van het Nederlandse publiek blijft moeizaam. Ze keuren het gedrag van multinationals af, maar vooral in vergelijking met hun eigen belastingverplichtingen. We zullen de drijfveren van deze campagne moeten verleggen van het tegengaan van armoede in Afrika naar ‘sociale rechtvaardigheid in Nederland’. Waarbij wij weten dat het effect voor ontwikkelingslanden hetzelfde zal zijn, namelijk eerlijke belastingafspraken.
De dramatische gevolgen van El Niño maken opnieuw duidelijk hoe belangrijk het is gemeenschappen te wapenen tegen klimaatverandering. Onze middelen zijn echter beperkt, wat betekent dat we continue de moeilijke afweging moeten maken tussen het opschalen van noodhulp versus het opzetten van lange-termijn programma’s om aanhoudende droogte en onvoorspelbaar weer het hoofd te bieden.