Shilpy: Wereldvrouw in de kledingindustrie van Bangladesh
Shilpy werkt al sinds haar twaalfde in de kledingindustrie in Bangladesh. Als achtjarige stopte ze met school om een paar jaar later door haar ouders meegenomen te worden naar de kledingfabriek. Met haar man Mohammed, schoonmaker van beroep, en haar kinderen Ramjan (11) en Nur Nahur (7) woont ze in een kleine hut waar net één bed in past.
In de fabriek werkte ze onder barre omstandigheden, maar dankzij een training in een van ActionAid’s Rights Cafés groeide ze uit tot leider van de vrouwen in de fabriek. Samen met hen pakt ze het onrecht aan. Shilpy bezoekt het ActionAid Rights Café nu twee jaar. Als leider maakt ze haar vrouwelijke collega’s bewust van hun rechten en motiveert ze hen om deel te nemen aan vreedzame protestacties. Ook leert ze hun te lobbyen met de overheid over de verbetering van hun werkomstandigheden.
“Voordat ik via ActionAid leerde over arbeidsrecht, was de situatie in mijn fabriek veel erger”, vertelt Shilpy. “Textielarbeiders worden in onze maatschappij niet gerespecteerd en fabriekseigenaren weten dat ze zich niet bewust zijn van hun rechten. Daar maken ze misbruik van. Ze buiten de arbeiders uit. We werkten veertien of vijftien uur per dag, kregen nooit verlof en ons salaris werd steevast een maand te laat uitbetaald.”
ActionAid helpt bijna 200 duizend vrouwelijke textielarbeiders in Bangladesh zich te organiseren en hun rechten op te eisen. We bouwen de Rights Cafés naast de fabrieken, zodat de vrouwen een veilige plek hebben om kennis op te doen. Daar leren ze over hun rechten en worden ze getraind om zelfverzekerd te onderhandelen met hun – veelal mannelijke – managers over zaken als overuren, salaris, misbruik, vakantiedagen en zwangerschapsverlof, en hierin niet langer bedrogen te worden.
In de Rights Cafés trainen de vrouwengroepen jonge vrouwelijke leiders die hun pasverworven kennis vervolgens weer overbrengen op hun collega’s. Op die manier verandert ActionAid de levens van duizenden vrouwelijke textielarbeiders. Van uitgebuite, vaak onzichtbare sweatshop-slaven veranderen ze in een krachtig collectief waar rekening mee moet worden gehouden! Vrouwen zitten nu zelfverzekerd naast hun managers in commissies waar ze eerlijke betaling, acceptabele werkuren en, vooral, een veilige werkomgeving voor iedereen opeisen.
“Niet alleen in de Cafés verspreiden we informatie”, zegt Shilpy. “Ook op de werkvloer zelf zijn we actief. En omdat onze managers weten dat we onze arbeidsuren en -loon nu zelf kunnen berekenen, krijgen we ons salaris op tijd en worden de overuren uitbetaald.”
“Er vindt op de werkvloer ook geen misbruik meer plaats. Onze leidinggevende schreeuwde altijd naar ons en we kregen vaak klappen. Ook was er sprake van seksuele intimidatie. Maar omdat we ons er nu van bewust zijn dat dit allemaal verkeerd is, gebeurt het niet meer”. Shilpy glimt van trots als ze dit vertelt.
De training in het ActionAid Rights Café is voor Shilpy niet alleen nuttig geweest voor haar werk in de kledingfabriek. “Ik heb maar twee jaar op school gezeten, dus het Café heeft me enorm geholpen om me slimmer te voelen en me beter te kunnen uitdrukken. Ik voel me nu zelfverzekerd genoeg om met mijn huiseigenaar over de huurprijs te onderhandelen, familieproblemen aan te kaarten bij mijn man en onze financiën met hem te bespreken.”