Vannacht kregen we het hoopvolle nieuws dat er een overeenkomst bereikt is tussen Israël en Hamas over een eerste fase van een staakt-het-vuren. Na twee jaar genocide, bombardementen en hongersnood, zorgt dit bericht voor voorzichtige opluchting. Nu is het zaak om ervoor te zorgen dat dit staakt-het-vuren leidt tot de toelating van toereikende humanitaire hulp en een einde van zowel de genocide als de illegale bezetting.
In het akkoord staat onder andere dat het Israëlische leger zich in fases zal terugtrekken uit Gaza en dat alle gijzelaars worden overgedragen aan Israël, in ruil voor Palestijnse gevangenen. Hoewel dit bericht aan beide kanten van de grens met vreugde ontvangen wordt, blijft men voorzichtig. “Overeenkomsten maken enkel het verschil als ze worden nageleefd én als ze gebaseerd zijn op mensenrechten. Deze eerste stap moet leiden tot een einde aan de Israëlische genocide en de illegale bezetting. Daarom moet de internationale gemeenschap ervoor zorgen dat dit akkoord eerlijk wordt opgevolgd,” zegt Jamil Sawalmeh, landendirecteur van ActionAid Palestina.
Daarnaast verspreiden verschillende persbureaus tegenstrijdige berichten. Hierdoor is het nog onduidelijk wanneer het staakt-het-vuren precies ingaat. Volgens de overeenkomst moet dat ‘onmiddellijk’ gebeuren. Zowel de Gazanen als humanitaire hulporganisaties hopen op een spoedig einde aan het geweld.
“Gaza kan niet wachten: er moet een onmiddellijk en permanent einde aan het geweld komen, de Israëlische troepen moeten zich terugtrekken en onafhankelijke humanitaire hulp moet op grote schaal vrije toegang krijgen,” pleit Jamil. “De Palestijnen gaan al te lang zonder voldoende voedsel, medicijnen, schoon water, materialen voor onderdak en andere basismiddelen.”
Nu er mogelijk weer vrije toegang komt voor humanitaire hulp aan Gaza, hopen ook wij onze hulp weer te kunnen opschalen. Hiervoor werken we samen met Palestijnse partnerorganisaties. “Elk herstelproces moet worden geleid door Palestijnen, met name vrouwen en jongeren. Zij hebben het recht om over hun eigen toekomst te beslissen en kunnen er het beste voor zorgen dat onze hulp terechtkomt bij zij die het het hardste nodig hebben,” aldus Jamil.
“Palestijnen die intern ontheemd zijn geraakt – de meesten van hen meerdere keren – moeten naar hun land kunnen terugkeren zonder dat Israël bepaalt wie, wanneer, waar en hoe. Zowel de Israëlische gijzelaars als Palestijnse gedetineerden moeten naar hun families kunnen terugkeren. Er moet een medische corridor komen tussen Gaza en de Westelijke Jordaanoever en voor de wederopbouw van het land zijn dringend zware machines nodig om het puin op te ruimen. Staten die de bijna totale verwoesting van Gaza mogelijk hebben gemaakt, hebben de verantwoordelijkheid om voor wederopbouw te zorgen.”
Tegelijk kunnen we niet wegkijken van wat er gebeurt op de Westelijke Jordaanoever. Daar duurt de bezetting voort en breiden illegale nederzettingen zich steeds sneller uit. Dorpen worden gesloopt, Palestijnen worden gedwongen ontheemd en aangevallen door kolonisten. Ook daarvoor moeten onze overheden de Israëlische regering ter verantwoording roepen. Internationaal recht is niet optioneel.
“We weten dat er nog een lange weg te gaan is, maar vandaag zijn we voorzichtig optimistisch dat de wereld zal doen wat nodig is,” concludeert Jamil. “Er heerst ongekende wereldwijde solidariteit en groeiende erkenning voor de Palestijnse staat. We moeten nú in actie komen en dit fragiele moment van hoop omzetten in blijvende gerechtigheid.”