Stel je voor: overal om je heen vallen bommen. Je zoon raakt gewond. Halsoverkop moet je vluchten. Met één tas – de rest van je bezittingen moest je allemaal achterlaten – steek je de grens over. Eindelijk ben je veilig voor het oorlogsgeweld. En dan?
Wereldwijd blijven conflicten oplaaien. Van Soedan tot aan Syrië, steeds weer worden mensen gedwongen om hun hele leven achter te laten en te vluchten voor geweld. Deze mensen zijn erg kwetsbaar. Vrouwen en meisjes die alleen reizen in het bijzonder, omdat zij vaak minder geld hebben en verhoogd risico lopen op seksueel geweld.
Zonder inkomen en dierbaren om hen heen is het bovendien ontzettend moeilijk om weer een bestaan op te bouwen. Het is daarom enorm belangrijk dat deze vrouwen en meisjes een veilige plek vinden, om bij te komen van de trauma’s en hun leven weer zonder gevaar op te kunnen bouwen.
Organisaties zoals Kareemat, wat ‘vrouwen met waardigheid’ betekent, bieden die veilige plek. Najlaa, de oprichter van Kareemat, weet maar al te goed hoe het voelt om een oorlog te ontvluchten. Samen met haar gewonde zoon moest ze halsoverkop naar Turkije vluchten, terwijl haar man achterbleef in een Syrische gevangenis. Nu gebruikt ze haar ervaring als psycholoog om duizenden andere vrouwen te ondersteunen.
Shadia Abdou heeft al behoorlijk wat meegemaakt in haar leven. De verwoestende aardbeving die in 2023 Syrië een Turkije trof, zorgde ervoor dat ze met haar gezin hun huis in Syrië verloor. Haar man verloor zijn baan. Ze woonden een tijd in een tent, waar ze zo goed als mogelijk voor haar zoontje met speciale behoeften zorgde. En dit alles terwijl Shadia met botkanker kampt.
“Ik wil blijven leven, voor mijn kinderen. Ik ben nog te jong. Ik ga niet opgeven.”
Daarom sloot Shadia zich aan bij Kareemat. “Ik wilde mijn ziekte even kunnen vergeten, ook al moesten de andere dames me de eerste tijd zelfs helpen met lopen, omdat mijn botten zoveel pijn deden door het wonen in een tent.”
Bij Kareemat leerde ze om kapper te worden. Dit is nu haar werk. Iets wat ze al heel lang wilde doen, maar wat in Syrië nooit kon, omdat er geen geld voor was en ze haar ouders moest ondersteunen. “Ik ben zo trots op mezelf,” vertelt ze. “Ik hoop dat ik nog een lang leven tegemoet zie. Ik wil graag een toekomst opbouwen voor mijn kinderen en mijzelf.”