De dag dat de tsunami aan land kwam kan Ningsih zich nog goed herinneren. Ze vertelt dat er op de avond van de aardbeving veel mensen op straat waren. Toen ze de hoge waterstand zagen vertrokken veel mensen al naar hoger gelegen gebieden. Niet lang daarna kwamen de enorme golven aan land en bracht de tsunami verwoesting.
Ningsih heeft last van een trauma door de aardbeving en tsunami. Regelmatige naschokken herinneren haar aan de ramp. Daarnaast heeft de gehele gemeenschap in haar dorp moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Voedsel en schoon water zijn nog altijd schaars en de meeste vissers kunnen niet meer werken omdat ze hun uitrusting kwijt zijn. De bewoners van Labuan Bajo krijgen minimale steun van de lokale overheid, dus ze helpen elkaar waar het kan. De vissers die hun uitrusting niet kwijt zijn helpen bijvoorbeeld dorpsgenoten door hen een baan te geven.
Ondanks de benarde situatie heeft Ningish nog hoop. Ze wordt ondersteund door Sikola Mombine, een lokale partner van ActionAid in Indonesië. Sikola Mombine zorgt voor de distributie van onder andere voedsel en schoon water. Daarnaast krijgen vrouwen onderwijs over vrouwenrechten, het gebruik van biologische meststoffen en recycling. De dingen die Ningish hier leert helpen haar om een nieuw leven op te bouwen, maar ook om haar trauma te verwerken.