Landen in het mondiale Noorden dragen het meeste bij aan de klimaatcrisis. Het logische en verantwoordelijke om te doen voor deze landen is om de schade die ze veroorzaken in voornamelijk het mondiale Zuiden tenminste financieel te compenseren en bij te dragen aan oplossingen voor deze mondiale crisis.
Vorig jaar hebben we in het eerste ‘How the Finance Flows’ rapport aangetoond hoe de financiële sector 20 keer meer investeert in de oorzaken van de klimaatcrisis dan de oplossingen. Dit jaar hebben we gekeken naar de publieke financiën in het mondiale Zuiden. Subsidies gaan daar jammer genoeg noodzakelijk vaak nog naar multinationals zoals Shell, die de klimaatcrisis verergeren.
Zonder klimaatfinanciering, bijvoorbeeld in de vorm van het klimaatschadefonds waar al jaren op de internationale Klimaattop voor wordt gestreden, kunnen landen in het mondiale Zuiden niet loskomen van schadelijke industrieën. Een gebrek aan geld en het feit dat veel van de huidige internationale investeringen de vorm van leningen aannemen, geeft landen aan de voorlinie van de klimaatcrisis onmogelijke keuzes: blijven investeren in de fossiele industrieën en grootschalige landbouw bedrijven die het land draaiende houden, of los vechten van deze gevestigde orde en hopen dat investeren in klimaatoplossingen snel genoeg resultaat geef om te kunnen overleven?
Dit rapport is o.a. in de Guardian verschenen, met een duidelijke boodschap: het gedrag van vervuilende multinationals, die meer dan £494 miljard in subsidies per jaar ontvangen, is parasitair!
Het rapport ‘How the Finance Flows: Corporate Capture of Public Finance Fuelling the Climate Crisis in the Global South’, toont aan dat klimaatverwoestende sectoren gemiddeld US$677 miljard per jaar aan subsidies ontvangen in het mondiale Zuiden. 3,5 keer meer geld dan alle kinderen in sub-Saharan Afrika nodig zouden hebben om naar school te kunnen gaan! Ondertussen krijgt, door een gebrek aan investering uit het mondiale Noorden, hernieuwbare energie 40 keer minder publiek geld dan de fossiele sector.
Uit de 667 miljard dollar per jaar, ontvangen fossiele brandstoffen bedrijven zoals Shell 438,6 miljard gemiddeld, terwijl er 238 miljard dollar gaat naar industriële landbouw. Deze cijfers illustreren een verontrustende trend in hoe financiën de wereld rond gaan.
“Het lijkt erop dat geld de wortel is van alle klimaatproblemen,” zegt Teresa Anderson, global lead op klimaatrechtvaardigheid bij ActionAid International en één van de auteurs van het rapport. “Klimaatdestructieve industrieën laten het mondiale Zuiden leeglopen van de publieke middelen die ze zouden moeten gebruiken om de klimaatcrisis aan te pakken. Het gebrek aan publieke en klimaatfinanciering voor oplossingen betekent dat hernieuwbare energie in klimaatkwetsbare landen 40 keer minder overheidsfinanciering ontvangt dan de fossiele sector. Het is tijd voor het mondiale Zuiden om op te staan tegen de industrieën die hun financiën leegzuigen en het klimaat verwoesten. We moeten de geldstromen aanpakken die de klimaatcrisis aanwakkeren.”
Het rapport legt verder bloot dat het een mythe is dat het mondiale Zuiden meer fossiele brandstoffen en industriële landbouw nodig heeft om te overleven. Lees het hele rapport via de link hierboven of door op de voorkant van het rapport te klikken.