Het is bijna niet voor te stellen, maar wereldwijd is (de dreiging van) seksuele intimidatie, aanranding en geweld voor veel vrouwen een dagelijkse realiteit. Dat geldt in toenemende mate voor vrouwen in de stad. Steden hebben een enorme aantrekkingskracht. Ze bieden werkgelegenheid, voorzieningen en kans op een betere toekomst. De groei van metropolen in ontwikkelingslanden is enorm. Maar met die groei neemt ook de ongelijkheid en onveiligheid toe. Vooral voor vrouwen en meisjes.

Thuis en onderweg

Door armoede wonen miljoenen mensen in (sloppen)wijken zonder voorzieningen. Omdat de eenvoudige huisjes niet op slot kunnen, hebben inbrekers vrij spel. ActionAid sprak talloze mensen die zijn beroofd, maar ook vrouwen die in hun eigen huis werden aangerand – of erger. Door het gebrek aan straatverlichting is het gevaarlijk om ’s avonds de deur uit te gaan. Maar ook overdag is reizen in steden een hachelijke onderneming. In Delhi zijn de bussen vaak zó vol dat meisjes in de drukte ongemerkt worden betast of zelfs verkracht.

Op de werkvloer

Ook op de werkvloer is het in steden vaak onveilig. In landen zoals Bangladesh zijn vooral veel vrouwen werkzaam in fabrieken. Dat de veiligheid daar zeer te wensen over laat, bleek in 2013 toen de kledingfabriek Rana Plaza instortte en ruim 2000 slachtoffers maakte. Daarnaast krijgen vooral vrouwen in hun werk te maken met uitbuiting, intimidatie door werkgevers, discriminatie bij zwangerschap of zelfs fysiek geweld. In opstand komen tegen gevaarlijke werkomstandigheden, opkomen voor een beter loon en een vuist maken tegen exploitatie is meestal niet zonder risico.

De gevolgen

Het merendeel van de slachtoffers doet geen aangifte bij de politie. Uit onwetendheid, schaamte of omdat hen wordt verweten het zelf te hebben uitgelokt. Als er al aangifte wordt gedaan, blijven de meeste daders onbestraft. De impact van geweld tegen en uitbuiting van vrouwen heeft grote gevolgen. Ze passen hun kleding aan, wijzigen hun route naar werk, of accepteren een ondergeschikte positie. Dit ondermijnt niet alleen hun eigen mogelijkheden, maar ook die van hun kinderen. Veel ouders houden hun kinderen (veelal dochters) thuis van school of studie, omdat de route ernaartoe simpelweg te gevaarlijk is.