verdienen vrouwen minder dan mannen, voor hetzelfde werk.
zouden vrouwen in ontwikkelingslanden verdienen als hun loon en toegang tot werk gelijk zou zijn aan dat van mannen.
werkt een vrouw in haar leven méér dan een man vanwege onbetaalde zorgtaken.
Wereldwijd nemen vrouwen drie keer zoveel onbetaalde zorgtaken op zich als mannen. Dit omvat de zorg voor kinderen, zieken en ouderen, huishoudelijke taken zoals koken, water verzamelen en zelfvoorzienende landbouw. Vooral voor de armste vrouwen ter wereld is dit ontzettend zwaar werk. Door de afwezigheid van goede publieke voorzieningen die hen kunnen ondersteunen, zoals gezondheidszorg en schoon water, hebben ze naast hun zorgtaken geen tijd om betaald werk te doen waardoor ze financieel afhankelijk blijven van anderen. Ook kunnen ze minder goed voor hun rechten op komen door een gebrek aan tijd en traditionele rolpatronen. Lees meer over onbetaalde zorgtaken >>
ActionAid steunt vrouwen door voorlichting te geven over hun rechten, bijvoorbeeld middels “Rights Cafés” waar vrouwen samenkomen om over hun werkomstandigheden te praten. Ook ondersteunen we vrouwengroepen overal ter wereld om campagne te voeren voor gelijke lonen en een veilige werkomgeving. Lees hieronder de verhalen van vrouwen die samenwerken met ActionAid:
Shilpy werkte in een kledingfabriek onder barre omstandigheden, maar dankzij een training in een van ActionAid’s Rights Cafés groeide ze uit tot leider van de vrouwen in de fabriek. Samen met hen pakt ze het onrecht aan. Shilpy bezoekt het ActionAid Rights Café nu twee jaar. Als leider maakt ze haar vrouwelijke collega’s bewust van hun rechten en motiveert ze hen om deel te nemen aan vreedzame protestacties. Ook leert ze hun te lobbyen met de overheid over de verbetering van hun werkomstandigheden.
“Voordat ik via ActionAid leerde over arbeidsrecht, was de situatie in mijn fabriek veel erger,” vertelt Shilpy. “Textielarbeiders worden in onze maatschappij niet gerespecteerd en fabriekseigenaren weten dat ze zich niet bewust zijn van hun rechten. Daar maken ze misbruik van. Ze buiten de arbeiders uit. We werkten veertien of vijftien uur per dag, kregen nooit verlof en ons salaris werd steevast een maand te laat uitbetaald.”
De 29-jarige Hajara Saleh uit Nigeria worstelde tot voor kort met een enorme berg aan huishoudelijke werkzaamheden. Naast de zorg voor haar eigen gezin ontfermde ze zich tegelijkertijd over haar schoonouders. De gevolgen voor haar gezondheid waren groot; ze werkte zo hard dat ze lichamelijke klachten kreeg en zelfs een aantal keer in het ziekenhuis belandde. “Ik deed echt alles!” vertelt ze. “Water halen, koken, wassen, naar de markt… en daarnaast zorgde ik voor mijn drie kinderen.” Het Unpaid Care Work programma van ActionAid zorgde er uiteindelijk voor dat de man van Hajara haar ging helpen in het huishouden. “Na de bijeenkomsten van het project kon ik er voor het eerst met mijn man over praten. Hij begreep eindelijk hoe zwaar het voor mij was.”
Caroline Muchanga woont in Mazabuka, Zambia. Zij verdient haar geld met een klein marktkraampje, waar ze onder andere producten van multinational Zambia Sugar verkoopt. Op de foto laat ze het bonnetje zien van de belasting die zij voor haar kraampje betaalt.
Zambia Sugar is een van de grootste suikerproducenten in het land en heeft haar hoofdkantoor in Mazabuka. Caroline zegt: “De belasting die we betalen is te hoog, we maken maar weinig winst.” Caroline werkt 7 dagen per week, bijna 15 uur per dag. “Ons inkomen is nooit genoeg,” zegt ze, omdat ze 30.000 Zambiaanse kwacha belasting betaalt en daarnaast de huur van het kraampje, haar huis en voedsel moet betalen. Caroline betaalt ongeveer 4.6% belasting, terwijl Zambia Sugar tussen 2008 en 2010 0% belasting heeft betaald. De regering van Zambia verliest miljoenen door mazen in de belastingregels. Geld dat hard nodig is om gezondheidszorg en onderwijs te verbeteren.
Pagina aangepast op 5 februari 2019