Ondanks mooie woorden in het regeerakkoord en ongetwijfeld goede pogingen van D66 en CU, voldoet het budget bij lange na niet aan internationale afspraken. Deze verantwoordelijkheid wordt ondanks de aantrekkende economie doorgeschoven naar het volgende kabinet. Dat niet alleen, zelfs met de beperkte middelen neemt de vervuiling van het budget toe. Het versterken van zowel BV Nederland als fort Europa wordt deels bekostigd uit budget bestemd voor de allerarmsten. Onethisch!
Sinds een aantal jaren zijn de ministeries voor Buitenlandse Handel én Ontwikkelingssamenwerking gecombineerd. De koning noemt het inmiddels ‘de beproefde combinatie van hulp en handel’. Het is waar dat de scheidingslijn tussen hulp en handel vervaagt. Bedrijven worden niet alleen ingeschakeld om bij te dragen aan duurzame ontwikkeling, zij mogen ook mee snoepen van het budget. Zo krijgen zij de helft van het klimaatfonds en een groot deel van het fonds voor voedselzekerheid. Na het publiceren van de nota waarschuwde ActionAid al dat de balans tussen hulp en handel is doorgeslagen. Met deze begroting staat het zwart op wit.
Ten tweede gaan er nog veel te vaak dingen mis – mensenrechtenschendingen door bedrijven zijn aan de orde van de dag. Vervuiling, landroof, textielarbeidsters die voor een hongerloontje in een fabriek werken, noem maar op. Als bedrijven écht willen bijdragen aan duurzame ontwikkeling, zouden ze eerst even in de spiegel moeten kijken. Ook het ministerie zou veel beter af zijn als ze al die miljoenen die nu worden besteed aan private sector ontwikkeling zouden overhevelen naar het waarborgen van standaarden en mensenrechten.
ActionAid was enthousiast over de geweldige woorden van minister Kaag over ‘het aanpakken van grondoorzaken’. Investeringen in onderwijs en werkgelegenheid zijn heel mooi – maar zullen weinig doen om structurele armoede en ongelijkheid op te lossen zonder het grotere plaatje te bekijken. Nog steeds worden grondoorzaken vooral in het Globale Zuiden gezocht, terwijl de effectiviteit van internationale samenwerking enorm zou toenemen met meer aandacht voor grondoorzaken die in Nederland liggen. De Monitor Brede Welvaart geeft aan dat Nederland een ‘hoge druk uitoefent op de welvaart van ontwikkelingslanden’. Dit betekent dat Nederland de beperkte investeringen in ontwikkeling met de andere hand weer wegneemt, waardoor ontwikkelingslanden nada hebben aan de mooie woorden. Dit gebeurt bijvoorbeeld door onze ongekend hoge invoer van grondstoffen en biomassa (hallo landroof, vervuiling en andere mensenrechtenschendingen!) of via onze uitstoot van broeikasgassen. Ook belastingontwijking, waar Nederland een grote rol in speelt, treft ontwikkelingslanden hard. Ook het nieuwe belastingplan door staatssecretaris Snel toont weinig ambitie om dit tegen te gaan.
Dit is Esperance Nyirahabiyambere (36), weduwe en moeder van drie kinderen. Esperance maakte als tiener in 1994 de afschuwelijke genocide in Rwanda mee. Nu, meer dan twintig jaar later, speelt ze een onmisbare rol in haar gemeenschap door de vrouwengroep Tuzamure Agaseke op te richten. De 55 leden van de groep wisten met maismachines, landbouwtechnieken en een ondernemerstraining van ActionAid een succesvol boerenbedrijf op te zetten waardoor ze hun gezinnen kunnen onderhouden.
De vrouwengroep bestaat uit vrouwen van wie de mannen overleden zijn tijdens of na de genocide, en vrouwen die alleen wonen omdat hun man in de gevangenis zit voor misdrijven tijdens de genocide.
“Ik wilde deze speciale groep vrouwen samenbrengen omdat we dezelfde problemen hebben,” zegt Esperance. “Als alleenstaande vrouwen is het moeilijker om onze gezinnen te onderhouden. Door de vrouwengroepen kunnen we ervaringen en kennis delen met mensen in vergelijkbare situaties. Ook is het een sociaal vangnet. We bespreken veel, van kinderen tot voedselproductie.”
Hetzelfde geldt voor gender en vrouwenrechten. Vrouwen zijn namelijk steeds weer de klos, of het nou gaat om klimaatverandering, of bijvoorbeeld handel en investeringen. Het is super dat de Minister het belang van gendergelijkheid en aandacht voor vrouwenrechten keer op keer blijft benadrukken – maar we zien dit niet terug in het budget. Bedrijven worden steeds meer betrokken, terwijl de beloofde beleidsconsultaties voor meisjes en vrouwen op zich laten wachten. Ook lokale organisaties weten vaak het beste wat nodig is, en dit geldt zeker voor vrouwengroepen en organisaties, maar ze komen er bekaaid af in de begroting.
ActionAid roept op: zet de mooie woorden om in daden! Sta op voor internationale samenwerking en solidariteit en het waarborgen van mensenrechten. Zet het budget in voor de mensen om wie het gaat, en laat hen meebeslissen. Tot slot, neem verantwoordelijkheid voor de gevolgen van onze acties op de welvaart in ontwikkelingslanden, en herstel de balans in het budget. De aankomende tijd zal de begroting behandeld worden door de Tweede Kamer, ActionAid zal het proces blijven volgen.