Wel weer communicatie, maar geen water

Eerst het goede nieuws: sinds gistermiddag hebben we weer contact met onze mensen in Gaza. Ook zijn er gisteren weer een aantal vrachtwagens binnengelaten in de regio met noodhulp. Jammer genoeg zijn dit lang niet genoeg vrachtwagens voor het aantal mensen dat hulp nodig heeft. Daarmee eindigt ook het goede nieuws.

Zonder water geen leven

Bombardementen en een gebrek aan brandstof dragen bij aan een enorm gebrek aan water in de regio. Bombardementen hebben de watervoorziening behoorlijk aangetast. Daarnaast is er brandstof nodig om water te kunnen zuiveren. Zonder voldoende schoon water van buiten de regio, zijn mensen daarom steeds meer gedwongen om zout water te drinken, of hebben ze soms helemaal geen toegang tot water meer.

“De hoeveelheid water die Gaza binnenkomt is een druppel in de oceaan vergeleken met wat er nodig is,” vertelt Riham Jafari, coördinator bij ActionAid Palestina. “Hoewel we heel dankbaar zijn om weer met onze collega’s en partners in de regio te kunnen communiceren, maken we ons ernstig zorgen over wat ze ons vertellen.

“Het tekort aan water is levensbedreigend aan het worden. Mensen worden ziek. Toegang tot schoon water en sanitatie is een recht. Essentiële nood, inclusief water, voedsel, medicijnen en brandstof moet onmiddellijk en in voldoende mate Gaza binnengelaten worden.”

Zwangeren enorm kwetsbaar

Somaya, hieronder op de foto, is bijna uitgerekend. Zij heeft zich al twee keer met haar gezin moeten verplaatsen sinds de start van het conflict een paar weken geleden. “Ik maak mij enorme zorgen om de gezondheid van mijn kinderen,” zegt ze. “Ik begrijp dat gewonden nu prioriteit hebben bij zorg, maar ik heb te maken met hypertensie en diabetes. Dokters hebben mij verteld dat ik mijn bloedsuikerspiegel in de gaten moeten houden, maar dat is onmogelijk.” Haar gezin drinkt momenteel zeewater, omdat er niks anders beschikbaar is.

Somaya is lang niet de enige die in deze positie zit. Een andere moeder vertelde ons: “Het water wat we drinken is niet geschikt voor consumptie. Zelfs dieren zouden het niet moeten drinken. Maar we hebben geen andere keuze, dit is het enige water dat er beschikbaar is. We hebben water nodig. We gaan toch wel dood, maar onze kinderen huilen en gillen door honger en dorst.”

Nog steeds roepen we daarom wereldleiders op om een staakt-het-vuren op wat voor een manier dan ook mogelijk te maken en om onschuldige burgerslachtoffers, vooral vrouwen en kinderen, te beschermen. De tijd voor actie was eigenlijk al weken geleden, maar nu is nog steeds beter dan later of nooit.