krijgen te maken met meer (seksueel) geweld door landroof.
zoals suikerrietplantages of theeplantages roven landbouwgrond van de lokale bevolking.
is groot afnemer van deze bedrijven. In 2020 was ons land zelfs één van drie grootste importeurs van Oegandese thee.
Voor veel vrouwen garandeert een stuk land een zelfstandig leven. Net als hun moeders, oma’s en zussen, verbouwen zij er de gewassen om mee te koken en om te verkopen. Hierdoor blijven ze onafhankelijk van mannelijke familieleden en/of echtgenoten en staat er altijd eten op tafel. Als ze dit land kwijtraken valt hun voedselvoorziening en inkomen in één klap weg, met honger, armoede en afhankelijkheid tot gevolg. Vrouwenrechten doen weer een stap terug.
De plotse afhankelijkheid maakt dat de spanningen binnenshuis groeien en geweld tegen vrouwen toeneemt. Door een gebrek aan eigen inkomen kunnen ze geen kant op bij huiselijk geweld. Daarnaast moeten zij kilometers lopen naar de markt voor eten: vaak een onveilige reis waarbij ze kwetsbaar zijn voor (seksueel) geweld. Het aantal mannelijke migrantenarbeiders neemt met de komst van grote plantages en landbouwbedrijven toe en daarmee ook de vraag naar sekswerk. In veel kleine dorpen openen de eerste bordelen en neemt de veiligheid voor vrouwen af.
Betty uit Oeganda werkt hard op haar land om rond te komen, maar ze haalt er veel voldoening uit. Tot investeerders dreigden haar land af te pakken om er een fabriek op te bouwen. De lokale overheid zou aan deze deal goed verdienen en leverde geen bezwaar tegen de inname van haar land. Betty stond op het punt alles kwijt te raken en als vrouw kon zij zich amper verdedigen. Samen met andere vrouwen in haar gemeenschap volgde zij een workshop van ActionAid. Hier werden zij getraind om collectief in opstand te komen. Dat deden zij succesvol met een vreedzaam zangprotest.
“Dag in, dag uit zongen we dit lied bij overheidsgebouwen, het kwam zelfs op de radio. We hielden niet op tot we gehoor kregen en de lokale overheid toegaf dat het land van ons is. Nu staat mijn land zelfs officieel op mijn eigen naam en kan mijn dochter dankzij de opbrengst van mijn gewassen naar de universiteit!”
Het verhaal van Betty is nu nog zeldzaam, maar een goed begin. Het is voor vrouwen bijna onmogelijk om zich tegen landroof te weren. Dat willen wij veranderen en daarom zetten wij ons in voor collectief protest en ondersteunen vrouwen in in hun strijd tegen dit onrecht.
Op het platteland van Oeganda wonen bijvoorbeeld vele families al generaties lang op hetzelfde land. Deze grond is meestal nergens officieel geregistreerd, al helemaal niet op naam van een vrouw. Wanneer een suikerrietbedrijf een plantage wil vestigen, kloppen zij aan bij de lokale overheid die aan de verkoop van land goed verdient. Vervolgens worden de families voor wie deze grond al decennia, soms zelfs eeuwenlang hun thuis en levensonderhoud is, hardhandig verjaagd. In het beste geval krijgen mannen een schijnvergoeding, terwijl vrouwen met lege handen achterblijven.
In Oeganda en vele andere landen, zijn landrechten en erfrechten slecht geregeld voor vrouwen. De gevolgen zijn voor hen catastrofaal. ActionAid steunt vrouwen om op te komen voor hun rechten. Zoals Betty, die vreedzaam in verzet ging en haar land wist te behouden. We maken ons ook hard voor betere wetgeving. Want alleen zo verwezenlijken we échte verandering!