Eindelijk na twee jaar: 30 miljoen in Rana Plaza Fonds

Op 24 april 2013 vond er een van de ergste rampen in de kledingindustrie plaats. De acht verdiepingen tellende textielfabriek Rana Plaza in Bangladesh stortte volledig in, waardoor in totaal 1134 mensen omkwamen. Meer dan 2000 mensen raakten gewond en zo’n 200 mensen werden vermist.

Voor de slachtoffers en nabestaanden van de ramp is een fonds opgericht om de medische kosten en het verlies van inkomsten te compenseren. Meer dan twee jaar na de ramp werd er dan eindelijk geld gestort in het fonds. Dit kwam neer op een bedrag van 30 miljoen dollar.

Dat is goed nieuws na meer dan twee jaar wachten, maar toch is het ook teleurstellend. Dit wordt duidelijk als je wat verder kijkt naar waar het geld vandaan komt en hoeveel er echt nodig is.

• Ten eerste is die 30 miljoen dollar een compromis en afwijking van het eerdere doel van 40 miljoen dollar.
• Verder is dit bedrag niet gemeten aan wat er eigenlijk zou moeten worden geboden ter compensatie van verlies aan inkomen, pijn en leed, zoals dat is vastgelegd in Verdrag 121 van de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO). Primark, een van de kledingwinkels waarvoor kleding werd geproduceerd in Rana Plaza, bood al 11 miljoen dollar van het totaal van 30 miljoen aan voor 668 arbeiders en hun familie. Daardoor blijft er nog maar 19 miljoen over voor de andere slachtoffers. Als je deze cijfers ziet, moet je je afvragen of 19 miljoen voor de rest van de 3000 slachtoffers en nabestaanden wel rechtvaardig is…
• Als derde punt is het belangrijk om te weten dat veel van de merken die kleding afnamen van textielbedrijven gevestigd in Rana Plaza geen cent aan het Rana Plaza Fonds hebben betaald.

Het verlies van inkomsten is rampzalig voor de overlevenden van de ramp. Zij verdienden maar een armoedeloon van ongeveer 64 dollar per maand. Drie jaar geleden werd het leefbare loon nog vastgesteld op meer dan drie keer dit bedrag. De slachtoffers van de grootste industriële ramp kregen het laagst betaald in de geschiedenis…

Voor echt eerlijke compensatie en eerlijke kleding moet er dus nog heel veel gebeuren. ActionAid blijft zich in elk geval onvermoeibaar inzetten voor betere compensatie en betere (arbeids)rechten voor textielwerkers in ontwikkelingslanden.