Terwijl de rijken der aarde in de Zwitserse bergen spreken over armoede en ongelijkheid, komen de landen waar het over gaat zelf in actie. Zo werd er tijdens een actie op een afvalberg in Dandora, Nairobi, aandacht gevraagd voor de allerarmsten ter wereld. Nelson Munyiri, die deelnam aan de actie, zei hierover:
“Dit is een bericht vanaf een andere berg, een afvalberg, waar de wereld haar afval dumpt. Miljardairs maken beslissingen vanuit de bergen in Davos, die betrekking hebben op de levens van de allerarmsten – ons leven!”
De deelnemers in Dandora denken dat ongelijkheid niet opgelost kan worden door de gemiddelde Davos-deelnemer. Als alternatief namen zij zelf het heft in handen en kwamen zij op voor hun eigen rechten.
De kloof tussen arm en rijk wordt in veel landen steeds groter. Wereldwijd hebben honderden miljoenen mensen weinig tot geen toegang tot voldoende voeding, schoon drinkwater, onderdak, medicijnen en educatie. Omdat armere gemeenschappen nog maar weinig actie zagen vanuit het WEF om de kloof tussen arm en rijk te verkleinen, kwamen zij zelf in actie. Zo poogden zij deelnemers van het WEF wakker te schudden op verschillende creatieve manieren. Als onderdeel daarvan werd het Usawa (gelijkheid) Festival in Dandora georganiseerd. Door middel van muziek en dans werden sociale problemen aangekaart en mensen betrokken in de strijd tegen ongelijkheid.
Het huidige economische beleid heeft er voor gezorgd dat de kloof tussen arm en rijk is gegroeid. Om ongelijkheid aan te pakken met dit worden veranderd. Regeringen moeten handelen vanuit algemeen belang en investeren in het publieke en sociale welzijn.
Voordat regeringen kunnen investeren, moet er een progressief belastingstelsel komen waarin belastingontwijking wordt aangepakt. Want door belastingontwijking lopen ontwikkelingslanden jaarlijks minstens 170 miljard dollar mis. Hierdoor is er een flink tekort aan investeringen in sociale voorzieningen zoals onderwijs of gezondheidszorg. Met behulp van goede scholing en goede gezondheidszorg kan de kloof tussen arm en rijk, maar ook bijvoorbeeld tussen mannen en vrouwen, worden verkleind.
Om gelijkheid wereldwijd te vergroten is het dus belangrijk dat ook op het WEF stappen gemaakt worden die leiden tot de aanpak van belastingontwijking. Echter, tot dusver zijn de wereldleiders er nog niet in geslaagd om een eerlijke economie te creëren. Zo hebben we in Nederland gezien dat de situatie zelfs verergert door het verlagen van de vennootschapsbelasting. Veel landen zetten in op een aantrekkelijk belastingsysteem voor bedrijven waardoor winstmarges vergroot worden. In vele gevallen wordt er over die winstmarges geen of weinig belasting betaald. Dit is onder andere te zien in het regeerakkoord van kabinet Rutte III, waar ondanks een aantal mooie beloften ook dergelijk kwalijke maatregelen staan. Ook Trump in de VS en May in het Verenigd Koninkrijk zwaaien met belastingvoordelen voor grote bedrijven.
Orji uit Nigeria werkt als onbetaalde verloskundige in een klein ziekenhuis zonder stromend water of electriciteit. “Ik help vrouwen bij de zwangerschap en de bevalling. Maar door gebrek aan adequate zorg bevallen veel vrouwen in gevaarlijke omstandigheden. Vroeger werd mijn salaris betaald uit een overheidsprogramma om armoede te bestrijden, maar nu niet meer.”
In 2015 was Nigeria genoodzaakt in de begroting te snoeien door gebrek aan inkomsten. Geld dat er wel was geweest als bedrijven hun belastingen hadden betaald. Vooral vrouwen en meisjes in arme landen komen in de verdrukking als een overheid geen geld heeft voor geboortezorg, onderwijs, veilig openbaar vervoer, kinderopvang, water, woningen en andere voorzieningen.
Naast de besproken vorm van economische ongelijkheid, bestaan er meerdere vormen van ongelijkheid. Zo worden in veel landen mannen en vrouwen niet als gelijken gezien. Dit bleek ook uit ons voorgaande rapport Shifting Powers waarin vrouwen uit Brazilië, Haitï, Liberia, Nepal, Nigeria, Zuid-Afrika en Oeganda ervaringen en pogingen om ongelijkheid te verkleinen bespraken. Bovendien worden vrouwen vaak het hardst getroffen door de gevolgen van economische ongelijkheid. Bij belastingontwijking zijn het namelijk vooral de vrouwen die bij gebrekkige publieke voorzieningen het onderspit delven en niet naar het onderwijs of ziekenhuizen kunnen gaan.
Deze ongelijkheid tussen man en vrouw is niet alleen in ontwikkelingslanden. Ook in Nederland hebben vrouwen minder kansen en verdienen zij minder salaris dan mannen. Tijdens het WEF is deze genderongelijkheid goed zichtbaar. Slechts 1 op de 10 regeringsleiders in de wereld en maar 4% van de CEOs is vrouw. Het is daarom van belang dat niet alleen economische ongelijkheid, maar ook gender ongelijkheid wordt aangepakt.
Om een einde te maken aan de verschillende vormen van ongelijkheid, is een nieuw systeem nodig waarin zaken die economische ongelijkheid voortzetten, zoals belastingontwijking, worden beëindigd. Daarnaast zal dit systeem vrouwen en mannen op een gelijke manier behandelen. Hoewel er nog gewacht moet worden op de uitkomsten van het WEF, gaat ActionAid in elk geval door om samen met lokale bevolking in landen wereldwijd ongelijkheid en armoede aan te pakken.