“Ik wou dat de oorlog nu ophield” – de verwoestende tol van 12 maanden crisis in Gaza
Een jaar later en een staakt-het-vuren voelt nog steeds eindeloos ver weg. Ondertussen zijn meer dan 41.000 mensen in Gaza vermoord, in een oorlog gekarakteriseerd door herhaalde aanvallen op gebouwen die beschermd zouden moeten zijn, zoals ziekenhuizen en scholen. Mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden zijn al meerdere keren bij het Internationaal Gerechtshof aangekaart. En nog steeds blijft het geweld doorgaan, met recentelijke escalaties in Libanon en de Westelijke Jordaanoever.
Mazouza is één van de vele vrouwen in Gaza die van de ene op de andere dag weduwe werd, nadat het huis waarin ze verbleef werd gebombardeerd. Haar man kwam daarbij om het leven. Zij en haar dochter overleefden het doordat ze uit het puin werden gered. Vanuit het ontheemdenkamp in Nuseirat, waar ze nu woont, vertelt Mazouza aan ActionAid dat het geweld en de wreedheid van het afgelopen jaar ongekend is. “Ik heb drie oorlogen meegemaakt… maar ik heb nog nooit zo’n oorlog gezien,” zei ze. “Ze sparen geen kind, man, jongeman of bejaarde.”
Vrouwen laten ondanks alles onvoorstelbare weerkracht zien
De inwoners van Gaza leven onder constante bombardementen door het Israëlische leger en hebben zeer beperkt toegang tot voedsel, water en medicijnen. Zowaar 85% van de bevolking leeft onder zogenaamde evacuatiebevelen. Sommige mensen zijn ondertussen al wel negen of tien keer gedwongen te vluchten.
Het verhaal van Shurooq
Shurooq, een 31-jarige moeder, beschrijft haar intense verdriet toen zij en haar gezin gedwongen werden om hun huis in het noorden van Gaza te ontvluchten, te midden van onophoudelijke bombardementen. “Ik was in een shocktoestand,” vertelt ze. “Als iemand iets tegen me zei, schreeuwde ik… Ik wist niet hoe ik moest functioneren.”
Ondanks de enorme ontberingen is er een sterk gevoel van solidariteit tussen de vrouwen in het opvanghuis, vertelt Shurooq. “Palestijnse vrouwen staan erom bekend dat ze geduldig en sterk zijn en al deze moeilijkheden aankunnen. In het opvanghuis hielpen alle vrouwen elkaar. Bijvoorbeeld…ik wist niet hoe ik moest kneden of bakken…er was een tante die me kwam leren: doe de gist zo, doe het deeg hier, doe dit.”
Het verhaal van Dalia
Dalia is één van de duizenden vrouwen in Gaza die het afgelopen jaar is bevallen terwijl ze ontheemd was en geen toegang had tot goede gezondheidszorg. Ze werd gedwongen om van haar huis in het noorden van Gaza naar Rafah te vluchten terwijl ze zeven maanden zwanger was en beviel, ondervoed en vermoeid, in januari. Ze vertelt: “Het was ongelooflijk koud; we zaten midden in de winter. Er was geen vlees, fruit of groenten op de markt.”
“Nu is mijn baby op een leeftijd waarop haar tanden door horen te komen en ze begint te kruipen,” vervolgt Dalia. “Er is geen pijnstilling voor haar tanden om te kopen. Ook krijgt ze niet genoeg eten, mijn moedermelk is onvoldoende en er is geen flesvoeding te vinden. Het is niet veilig voor haar om op deze grond te kruipen. Ik wou dat de oorlog nu ophield.”
Bijna de hele bevolking heeft te maken met grote acute voedselonzekerheid. Het risico blijft groot dat er hongersnood wordt uitgeroepen. Er komt bij lange na niet genoeg voedsel, water, medicijnen, brandstof en andere hulp Gaza binnen, terwijl de hulpoperaties ter plaatse ernstig worden belemmerd door het voortdurende gevaar, de bewegingsbeperkingen en het gebrek aan brandstof voor transport.
Het verhaal van Dr. Fidaa
Dr. Fidaa is een van de vele humanitaire hulpverleners in Gaza die elke dag haar leven riskeert om haar medepalestijnen te steunen. Ze verloor haar man tijdens een aanval op een UNRWA-onderkomen in mei en is nu de enige verzorger van haar zeven kinderen. Toch blijft ze zich even hard inzetten voor haar werk.
“Ik sta voor veel uitdagingen als humanitair werker,” vertelt Dr. Fidaa. “Ten eerste, hoe om te gaan met mijn psychologische toestand … en hoe verbinding te maken en hoe te communiceren met de buitenwereld. Ik gebruik eenvoudige apparaten en een batterij om mijn werk voort te zetten. Elke dag gebruik ik een getrokken door ezels of paarden om naar werk te komen. Dit maakt de reis moeilijk, ongemakkelijk en lang.”
“Wat me helpt om vol te houden is het gevoel van teamwork en solidariteit, en door ons doel in gedachten te houden om kwetsbare mensen te helpen,” concludeert Dr. Fidaa.
Wat kun jij doen?
Met zoveel ellende en al zoveel acties die gedaan zijn, is het makkelijk om je over te geven aan wanhoop. Shurooq, Dalia, Dr. Fidaa en alle andere mensen in Gaza rekenen echter op ons. Er zijn verschillende manieren om in actie te komen, zeker nu:
Demonstreer op 13 oktober op de Dam in Amsterdam
Er wordt deze zondag een grote demonstratie gehouden tussen 14:00 en 15:00 uur op de Dam in Amsterdam. Ben jij erbij? Samen roepen wij, samen met o.a. PAX, SOMO, Save the Children, Amnesty en vele anderen, de Nederlandse regering op om:
- Een onmiddellijk en permanent staakt-het-vuren in Gaza en onvoorwaardelijke toegang tot hulp te eisen
- Maatregelen te nemen, waaronder het stoppen van wapenleveranties aan en militaire samenwerking met Israël
- Aan te dringen op onmiddellijke vrijlating van onterecht gedetineerde Palestijnse gevangenen en alle gegijzelde burgers
Kan je er op 13 oktober niet bij zijn? Op deze website vind je een overzicht van demonstraties die in Nederland plaatsvinden.
Teken de internationale petitie voor een permanent staakt-het-vuren
Ook vanuit huis kan je je blijven inzetten voor de onschuldige burgerslachtoffers. Heb je de internationale petitie voor een permanent staakt-het-vuren al ondertekend? Zo nee, dat kan hier. Zo ja, deel het dan op social media zodat zoveel mogelijk mensen het wereldwijd ondertekenen!
Doneer aan ons speciale noodhulpfonds
Onze collega’s en partners in Gaza, de Westelijke Jordaanoever en Libanon doen elke dag keihard hun best om mensen te ondersteunen. In de vorm van maaltijden, tentenkampen, psychologische ondersteuning en alles ertussenin. Hierbij kunnen ze alle hulp gebruiken, in de vorm van eenmalige donaties specifiek voor deze regio.