van alle zorgtaken, zoals de zorg voor zieke gezinsleden, wordt gedaan door vrouwen.
vrouwen werkt in de informele economie en heeft dus weinig zekerheid over haar inkomen.
activistes werden in 2018 vermoord omdat ze opkwamen voor hun rechten.
Gemiddeld zijn vrouwen bijna 4,5 uur per dag kwijt aan (onbetaalde) zorgtaken en huishoudelijk werk. Voor mannen is dat nog niet eens 1,5 uur. Deze ongelijke verdeling verbetert wel, maar heel langzaam. In dit tempo duurt het nog 209 jaar totdat mannen en vrouwen onbetaalde taken eerlijk verdelen.
Meer tijd besteden aan zorg (voor kinderen, ouderen en zieken) en het huishouden is voor veel vrouwen in het westen een bron van frustratie. Maar voor vrouwen in het zuiden zijn de risico’s nog veel groter: zij hebben minder kans op onderwijs en betaald werk, en daardoor meer kans op financiële afhankelijkheid en een leven in (extreme) armoede.
Als vrouwen in ontwikkelingslanden wel betaald werk hebben, dan is dit vaak informeel werk met weinig zekerheid, lage lonen, en slechte of onveilige arbeidsomstandigheden.
“Toen het mijnbouwbedrijf kwam, hoopten veel van ons op werkgelegenheid en betere levensomstandigheden, vertelt Lindiwe Matshiane (niet op de foto) die naast de kolenmijn Shanduka in Zuid-Afrika woont. “Maar het is heel anders gelopen. De mijnen zorgen voor vervuiling van water en lucht. Ons land is onvruchtbaar geworden en door de explosies is er schade aan onze huizen ontstaan. Door het stof en de luchtvervuiling hebben veel mensen ziektes als tuberculose, astma en bronchitis gekregen. Vrouwen verzorgen deze zieken en zijn daarnaast meer tijd kwijt aan het vinden van schoon drinkwater, en het vinden van een alternatief inkomen, bij gebrek aan een vruchtbare akker. We zijn het helemaal zat dat het belang van winst boven mensen wordt gesteld.”
ActionAid geeft vrouwen als Lindiwe voorlichting over hun rechten. Door hen te verenigen in groepen, staan ze sterker in het opeisen van deze rechten.
ActionAid zet zich in voor een eerlijke, duurzame toekomst met gelijke kansen voor iedereen. Een economie die werkt voor vrouwen is daar een belangrijk onderdeel van. Om dit te bereiken pleiten we in Den Haag voor betere regelgeving, bijvoorbeeld tijdens de verkiezingen. Maar ook in Brussel en Genève zijn we actief, bijvoorbeeld tijdens de onderhandelingen over het VN-verdrag Mensenrechten en Bedrijfsleven. Dit verdrag kan een einde maken aan mensenrechtenschendingen door grote (internationale) bedrijven, die op dit moment nog op grote schaal plaatsvinden. Denk bijvoorbeeld aan vervuiling van land, water en lucht door mijnbouw, zoals in het verhaal van Lindiwe uit Zuid-Afrika hierboven. Vrouwen lopen niet alleen meer risico, ze lopen ook tegen meer barrières aan bij het opeisen van hun rechten. Met de invoering van de UN Treaty on Business and Human Rights staan deze vrouwen niet alleen juridisch sterker, maar ze kunnen ook aanspraak maken op compensatie.
Je zou verwachten dat dit verdrag alleen maar voorstanders kent. Toch is dat niet het geval: Europa stribbelt tegen, en zelfs de Nederlandse overheid is terughoudend in het zich proactief en positief inzetten. Met de Feminists Unite! campagne zet ActionAid zich actief in voor de totstandkoming van dit verdrag.
Pagina aangepast op 31 juli 2020